Thursday, November 13, 2014

Վ. Սիրադեղյան, «Որքան գետնի երեսը, տասն այդքան գետնի տակն է Հայաստանը» Վերլուծություն

Ընդարապես վերլուծություններում ասում են, թե հավանեցին այն  նյութը, որը որ վերլուծում են, բայց այս անգամ չեմ կարող ասել դուրս եկավ, թե ոչ: Այս նյութը բաժանված է երկու մասի, կունրետ առաջին մասի հետ ես համձայն եմ, որտեղ խոսվում է պատմական հայրենիքի մասին, որ նրան խնամք պետք չի, ոչ էլ այնտեղ ապրել է պետք, այն պետք է սիրել: Այնտեղ ասվում է, որ մենք հայերս կարոտում ենք և երազում ենք այդպիսի հայրենիք ունենալ կրկին: Իսկ երկրորդ մասի մասին ես կարծիք չեմ կարող հայտնել, ես չեմ կարում համաձայնվել դրան կամ չհամաձայնվել: Այնտեղ ասվում է, որ հայերը չեն սիրում իրենց պատմությունը, որովհետև դրանք ուրիշներն են ստեղծել: Ես չգիտեմ դա ճաշմարտություն է, թե ոչ, դրա պաճառով էլ չեմ կարող կարծիք հայտնել:         

No comments:

Post a Comment