Герард Доу "Служанка в окне"

Искусно скомпонованная камерная композиция представляет молодую служанку, выливающую воду из медного кувшина через парапет окна, которое заключает всю сцену в подобие рамы. Художник с пристальным вниманием выписал детали, такие как глиняный цветочный горшок, клетка для птицы или поношенная одежда, придав картине качество почти ювелирной вещи. 
  Этот искусно сочиненный интерьер по типу напоминает те, что в XV столетни в Нидерландах писал Ян Ван Эйк и которые послужили отправной точкой для интерьеров Яна Вермеера и Питера де Хоха.  


http://olamango.livejournal.com/32346.html?thread=43866

Վ. Սիրադեղյան, «Որքան գետնի երեսը, տասն այդքան գետնի տակն է Հայաստանը» Վերլուծություն

Ընդարապես վերլուծություններում ասում են, թե հավանեցին այն  նյութը, որը որ վերլուծում են, բայց այս անգամ չեմ կարող ասել դուրս եկավ, թե ոչ: Այս նյութը բաժանված է երկու մասի, կունրետ առաջին մասի հետ ես համձայն եմ, որտեղ խոսվում է պատմական հայրենիքի մասին, որ նրան խնամք պետք չի, ոչ էլ այնտեղ ապրել է պետք, այն պետք է սիրել: Այնտեղ ասվում է, որ մենք հայերս կարոտում ենք և երազում ենք այդպիսի հայրենիք ունենալ կրկին: Իսկ երկրորդ մասի մասին ես կարծիք չեմ կարող հայտնել, ես չեմ կարում համաձայնվել դրան կամ չհամաձայնվել: Այնտեղ ասվում է, որ հայերը չեն սիրում իրենց պատմությունը, որովհետև դրանք ուրիշներն են ստեղծել: Ես չգիտեմ դա ճաշմարտություն է, թե ոչ, դրա պաճառով էլ չեմ կարող կարծիք հայտնել:         

Եղեռն-100

       Թուրքերը եղեռնի մասին

Չենգիզ Աղլան
Նա ընդունում է ցեղասպանությունը և, որ եղած կարելի կոչել  <<ցեղասպանություն>>, և ասում է, որ նրանք նոր են հասկանում դա:
Բենզամին Աբթան
Նա ասում է, որ նման միջոցառումները շատ ճիշտ են, որովհետև Թուքրիաի ներկա սերունդը կիմանա և կհասկանա իրենց նախնիների գործած սխալները:
Այշե Հյուր
Նա ասում է, որ ամաչում է իր ազգի փոխարեն:
Սելիմ Դելիմգիզ
Նա ասում է, որ նրանք իրենց երեխաների և թոռներին մեծացրել են Հայերի փողերով և ոսկիներով:

Կարծես թե Թուրքերը ուզում են ընդունունել ցեղասպանությունը:

http://www.yerkirmedia.am/%3Fact%3Dnews%26lan%3Den%26id%3D5340?act=news&lan=hy&id=83

Եղեռն-100

Բանաստեղծություններ նվիված եղեռնին

     

Ծնկածաղկի պես
Մեզ էլ չաջողվեց ոչ միայն նորից
Շտկել վեցդարյա ցողունը մեր կոր,
Այլ բարբարոսի նույն դաժան ձեռքով
Ցողունն այս անգամ արմատից հատվեց.
Հայկական հարցից Թուրքիան ազատվեց
Հայաստան երկրում հայ չթողնելու մի ահեղ ելքով,
Որ ոչ լսված էր, ոչ էլ տեսնըված
Մարդկային ցեղի երբևէ կրած անպատվության մեջ
Եվ մինչև անգամ իրենց` թուրքերի
Արյունով հունցված սև պատմության մեջ:

Մի ո՜ղջ ժողուուրդ մեկ-մեկ թրատել,
Մի ամբո՜ղջ անտառ արմատից հատել…

Պարույր Սևակ

Եղեռն

Արյան անծայրածիր ծովում,
Մարդկանց անհիշատակ գերեզմանում,
Կա լոկ մի բառ դրոշմված այնտեղ կնիքով արյունոտ,
ՈՃԻՐ, ոճիր Մեծ Եղեռն հայոց
Հազարավոր մարդկանց դիեր
Ու արյունոտ սրեր կային մեր իսկ հողում հայրենի
Բայց մենք չկաինք այնտեղ,
Վանել էին մեզ մեր իսկ երկրից հայրենի
Ու կոտորում ուրիշ երկրի ճանապարհին
Բայց մենք չկործանվեցինք այլ կանգնեցին աննկուն
Որ ապացուցենք որ կանք ր չենք վերացել
Բայց, մեր սրտերում վառ մնաց վերքը
1915-ի Մեր հոգուց չվերացավ արյան բիծը մեղսավոր
Ու հիմա ամեն օր,ամեն ժամ մենք հայերս հիշում ենք այդ,
Հիշում որ նրանց արյամբ մենք ապրեցինք
Ու ամեն տարի ապրիլի 24-ին փոթորկում է մեր հոգին վիրավոր
Ու մենք վերապրում ենք չտեսածը
Լսում կարծես ձայնը մարդկանց
Ու պայքարը նրանց հանուն չարքի դատապարտման
Սպասեցեք հույսով մի վառ որ կդատապարտի նրանց ՀԱՄԱՅՆ ԱՇԽԱՐՀԸ:

http://arxangelo.info/write-blog-readers/

Սպանեցին,

Մորթեցին,

Ողջ-ողջ այրեցին...

Միլլիոն հայության մորթազերծ արին...

Փորձեցին ջնջել՝

Չկարողացա՛ն,

Փորձեցին սպանե՜լ,

Ավաղ սպանեցին, 

Բայց չկորցրին մեր արմատները...

Մեր սուրբ հողերը արյունով ներկին,

Մեր սպիտակ կյանքը մրով ծածկեցին...

Մեր Կոմիտասի անաղարտ հոգում ՝

Վախ սերմանեցին,

Թե՛ Վարուժանին ու թե՛ Զոհրապին ՝ 

Դիմացը սպանին...

Ատեցիք դուք մեզ ՝

Լոկ նրա համար,

Որ մենք խելոք ենք, իսկ այ դուք` հիմար,

Որ մենք կրթված ենք, իսկ դուք` անգրագետ,

Որ Մասիս ունենք, իսկ դուք էլ` ոչինչ...

Նախանձից մեզնից մեր սարը խլիք,

Դուք մեզ զազրելի ժողովուրդ կոչիք...

Մինչ դեռ ձեր գործով հակառակն ասիք...

Դուք մեր պապերին սպանեցիք անխիղճ,

Մեր սուրբ մայրերին անապատ նետիք,

Մեզ հացից զրկիք,

Զրկանք տվեցիք...

Դուք մեր հայ կանաց իրենց որդոցից հավերժ զրկեցիք...

Սպանեցիք,

Տարաք,

Հողմածեծ արիք,

Բայց մենք չմեռանք, 

Ցիր ու ցան չեղանք...

Ապրեցինք հավետ, շնչեցինք ընդմիշտ,

Ծնվեցինք մի օր, բայց չմահացանք...

Այլ ԱՆՄԱՀԱՑԱՆՔ...

http://www.status4ka.am/board/txowr/nvirowm_em_egher_39_ni_zoherin/22-1-0-2829

Интересные факты о Лермонтове

Он был маленького роста. Его лицо было некрасивым, большая голова, ноги немного кривые, хромал, был кифоз (горб). Лермонтов довольно рано начал лысеть. Интересно, что он был неряшлив и не менял долго одежду — «на нем рубашку часто рвали товарищи,  чтобы он ее поменял…». Были и много других физических недостатков.

 Душа поэта, безусловно, отчаянно плохо чувствовала себя в некрасивом теле хромого и горбатого карлика. Поэт был язвителен, дерзок, беспощаден к слабостям других, злопамятен и высокомерен. Вот  некоторые интересные характеристики, данные ему его современниками: «его ум ни на что не годен, кроме дерзости и грубости», «он неприятный до последней степени», «отталкивающая личность», «дурной человек: никогда и ни про кого не отзовется как-нибудь хорошо», «существо желчное, угловатое, испорченное и предающееся самым неизвинительным капризам» …

Не удивителен тот факт, что в своей короткой 26-летней жизни Лермонтов участвовал в трех дуэлях, еще четыре удалось избежать, благодаря здравому смыслу окружающих.

Астрологи утверждают, что люди, рожденные под знаком Весов, обладают хорошими манерами и неплохим вкусом, стараются во всем соблюдать какую-то меру. Лермонтов — по знаку зодиака Весы, вероятно, этого не знал. И с этим связана интересная история:  М. Меликов, товарищ Лермонтова, говорил, что поэт был «ужасно прожорлив и ел все, что подавалось». Его близкий друг Александр Васильчиков вспоминал: «…когда к обеду подавали блюдо, которое он любил, то Лермонтов с громким криком и даже смехом бросался на блюдо, вонзал в него свою вилку и опустошал все кушанье и бывало оставлял нас без обеда». Необходимо сказать, что Лермонтов был охоч и не только до любимых лакомств, но и до еды вообще. И в итоге его аппетит сыграл с ним злую шутку. По словам Екатерины Сушковой (в то время в нее был безответно влюблен поэт) они с друзьями постоянно над ним шутили из его неуемного аппетита. И в один день после долгой прогулки верхом на лощадях, они велели испечь к чаю булочек с опилками! И когда все вместе с Лермонтовым вернулись домой утомленные и голодные, с жадностью уселись пить чай, а поэт, не поморщась, съел одну булочку, потом другую и взялся за третью, но мы остановили его за руку, показав начинку с опилками. Лермонтов взбесился и убежал от них и не показывался пару дней, притворившись, что болен.

Наверное, именно после этой шутки Лермонтов стал обедать только дома, объясняя это тем, что желудок его не переносит никакой пищи, кроме как домашней.

Тургенев говорил о внешности Лермонтова, как о  зловещей и трагической.  Смех поэта был громким и пронзительным, был неприятным и совсем недобрым. Его взгляд никто не мог вынести. Один из сокурсников поэта вспоминал, что Лермонтов «сидел на лекциях и занятиях почти всегда отдельно», а его «ядовитость во взгляде была поразительна».

У Лермонтова была интересная забава — расстраивать готовящиеся браки.  Он просто изображал из себя  влюбленного в чужую невесту, и осыпал ее цветами, стихами и другими знаками внимания. Иногда угрожал, обещая покончить с собой, если его «любовь» выйдет за другого. При этом, как только предполагаемый брак окончательно расстраивался, виновник всего этого быстро становился равнодушен к даме. А бывало, что открыто заявлял о розыгрыше, при этом смеялся «жертве» в лицо…

http://knowworld.ru/lermontov-ndash-interesnyie-faktyi/

Ավետիք Իսահակյան վերլուծություն

Ես ունեմ կարծիք Ավետիք Իսահակայանի, նրա խոսքի, և բանաստեղծությունների մասին: Նա ունի շատ բանստեղծութույներ և դրանցից շատերը տարբեր տրամդությումբ, բայց մեծը մասը Հայրենիքի մասին: Իմ կարծիքով Ավետիք Իսահակայնը ուշադիր, հայրենասեր և լուրջ մարդ էր: Ես լսել եմ նաև նրա ձայնը, նրա ձայնը բարձր էրու մի փոքր կոպիտ ձայն էր: Ես կուզեմ նաև վերլուծել նրա <<Ես ձեզ ասում եմ >> բանաստեղծությունը:

Ավետիք Իսահակյանը ասում է, որ կգա Ոգու սով, և մարդիկ կնստեն ճոխ սեղանի մոտ և կհարբեն: Եվ նրանք արհամարեցին Իսկահակայնի ասածը, նյութականի համար և արբեցիք և նրանց մոտ եկավ Ոգու սով և մի խմիչքի պատճառով և նրանց մոտ ամենինչ վատ ընթացավ:

Երևանի թանգարանները

Հայաստանի պատմության պետական թանգարան

Հիմնադրվել է Հայաստանի առաջին հանրապետության խորհրդարանի ընդունած օրենքով: Կոչվել է Ազգագրական - մարդաբանական թանգարան - գրադարան: Այցելուների համար բացվել է 1921թ. օգոստոսի 20-ին: Կազմավորվել է Կովկասիհայոց ազգագրական ընկերության, Նոր Նախիջևանի հայկական հնությունների թանգարանների, Անիի Հնադարանի, Վաղարշապատի Մատենադարանի հավաքածուների հիման վրա:

Հայաստանի պատմության պետական թանգարանում պահպանվում է շուրջ 400000 առարկայից բաղկացած ազգային հավաքածու` ամբողջացնելով Հայաստանի` նախապատմական ժամանակներից եկող մշակույթն ու պատմությունը:

Հայաստանի ազգային պատկերասրահ

Ազգային պատկերասրահը գտնվում է Երևանի Հանրապետության հրապարակում: Հիմնվել է 1921թ., սակայն սև տուֆից կառուցված նախկին երկհարկանի շենքը երեսպատվել է ճերմակ քարով, իսկ բակում 1978թ. բարձրացել է ութհարկանի մասնաշենքը: Պատկերասրահն ստեղծել է հայկական, ռուսաստանյան և արևմտաեվրոպական կերպարվեստի հարուստ հավաքածու (ավելի քան 25 հազար ցուցանմուշ), անդամակցում է Կերպարվեստի թանգարանների համաշխարհային ընկերակցությանը:

Գաֆէսճեան թանգարան-հիմնադրամ

2002թ. ապրիլին ԱՄՆ-ի Գաֆէսճեան թանգարան հիմնադրամը Երևանում բացեց «Գաֆէսճեան թանգարան հիմնադրամը»` ժամանակակից արվեստի թանգարան և մշակութային կենտրոն ստեղծելու նպատակով։ Հայաստանի Հանրապետությունը Գաֆէսճեան թանգարան հիմնադրամին տրամադրել է տարածք և մասնակիորեն կառուցապատված Կասկադի տարածքը։
Հիմնադրելով ԳԹՀ-ն` Ջերարդ Լ. Գաֆէսճեանը արվեստի գործերի իր մասնավոր հավաքածուն փոխանցել է թանգարանին, որը նախագծել է նյույորքցի ճարտարապետ Դեյվիդ Հոթսնը։
Ջերարդ Գաֆէսճեան թանգարանը ծառայելու է որպես գեղարվեստական ստեղծագործության և արտահայտչաձևերի ազգային կենտրոն և սերտորեն համագործակցելու է արվեստասեր համայնքի հետ։ Թանգարանի հիմնական ուղղվածությունը լինելու է համաշխարհային կերպարվեստը ներկայացնելը։

«Էրեբունի» պատմահնագիտական արգելոց-թանգարան  

«Էրեբունի» պատմահնագիտական արգելոց-թանգարանը բացվել է 1968թ. հոկտեմբերի 21-ին` Էրեբունի-Երևան քաղաք-ամրոցի հիմնադրման 2750-ամյակի առիթով: Հնավայրը պատմամշակութային արգելոց-թանգարան է` 60 հա մակերեսով: «Էրեբունի» թանգարանի շենքի ճարտարապետը Շմավոն Ազատյանն է, քանդակագործը` Արա Հարությունյանը: Արգելոց-թանգարանն ունի 2 մասնաճյուղ-թանգարան. Երևանյան լճի ափին գտնվող Շենգավթի վաղ երկրագործական բնակատեղին և Ռուսա II-ի` Երևանի հարավարևմտյան արվարձանում` Հրազդան գետի ափին, մ.թ.ա. VIIդ. կեսերին կառուցված Թեյշեբաինի (Կարմիր բլուր) քաղաք-ամրոցը: Թանգարանի պահոցներում առկա է 10936 հնագիտական առարկա, սակայն ցուցադրվում է 662-ը: Թանգարանն ունի գիտահետազոտական, ֆոնդերի պահպանման, էքսկուրսիայի-զանգվածային միջոցառումների բաժիններ, վերականգնման և մարդաբանական լաբորատորիաներ: Տարեկան թանգարան է այցելում 15000 զբոսաշրջիկ: «Էրեբունի» թանգարանի հիման վրա ուրարտագիտական կենտրոն ստեղծելու նպատակով թանգարանում անցկացվում են ուրարտերենի դասընթացներ:

Հայաստանի ժողովրդական արվեստի թանգարան

Մշակույթի եզակի կենտրոն է, որտեղ պահպանվում ու ցուցադրվում են հայկական դեկորատիվ-կիրառական արվեստի և կերպարվեստի նմուշներ: 1930-ականների վերջին ազգագրագետ-բանահավաք Հաբեթնակ Բաբայանի գլխավորությամբ հիմնադրվում է Ժողովրդական ստեղծագործության տունը, որի հավաքածուն թանգարան ստեղծելու հիմքը դարձավ:
Թանգարանն ստեղծվել է1978թ.: Ցուցանմուշները պատկերացում են տալիս հայկական ժողովրդական արվեստի զարգացման փուլերի մասին: Հավաքածուն ընդգրկում է փայտի, քարի փորագրության, մետաղի գեղարվեստական մշակման, խեցեգործության, ասեղնագործության նմուշներ, մանրաքանդակներ, գորգեր, կարպետներ, գեղանկարչական գործեր:

Հովհ. Թումանյանի թանգարան

1953թ. ապրիլին Երևանի Մոսկովյան 40 հասցեում ճարտարապետ Գրիգոր Աղաբաբյանի նախագծով բացվեց Հովհ. Թումանյանի թանգարանը, որտեղ խնամքով պահվում է ավելի քան 18000 ցուցանմուշ: Թանգարանի երկրորդ հարկի առանձին սրահում ներկայացված է թանգարանի մեծագույն արժեքներից մեկը` Հովհ. Թումանյանի անձնական բացառիկ և բազմաբնույթ գրադարանը` մոտ 8000 հատորով: Մեծ տպավորություն է թողնում Թիֆլիսի <<Վերնատան>> կրկնօրինակը:
Թանգարանի ուշագրավ անկյուններից է նաև <<Լոռվա ձորը>> համայնապատկերը, որի դիտումն ուղեկցվում է<<Անուշ>>օպերայի հնչյուններով:
Երևանի կենտրոնում, բարձունքին գտնվող այս թանգարան հասնելու համար հարկավոր է հաղթահարել 54 աստիճան. սա մեծ հայի ապրած կյանքի տարիները խորհրդանշող թիվն է:

Երևանի ժամանակակից արվեստի թանգարան 

Երևանի ժամանակակից արվեստի թանգարանը 1972թ. հիմնել է Հենրիկ Իգիթյանը` Երևանի քաղաքապետ Գ. Հասրաթյանի, ինչպես նաև` հայ լավագույն նկարիչների աջակցությամբ: Որպես ժամանակակից արվեստի մասնագիտացված թանգարան` այն առաջինն էր ոչ միայն նախկին Խորհրդային Միության, այլև ողջ սոցիալիստական ճամբարի տարածքում: Հետագա 20 տարվա ընթացքում պահպանվում է թանգարանի եզակիությունը: Թանգարանի առաջին ցուցադրությունը լիովին կազմված էր 60-ական թվականների հայ նկարիչների գործերից` նրանց իսկ նվիրատվությամբ: Մինաս Ավետիսյանի, Աշոտ Հովհաննիսյանի, Մարտին Պետրոսյանի, Հակոբ Հակոբյանի, Գայանե Խաչատրյանի, Վրույր Գալստյանի, Էլիբեկյան եղբայրների, Հարություն Կալենցի, Ռուդոլֆ Խաչատրյանի, Աշոտ Բայանդուրի և ուրիշ անվանի նկարիչների գործեր թանգարանի ցուցադրության հիմնական առանցքն են: 2007թ. թանգարանին հատկացվել է նոր մասնաշենք, որտեղ ցուցադրվում են նաև միջին և երիտասարդ սերնդի աշխատանքները: 80-ականների նկարիչներից են թանգարանում ներկայացված Կամո Նիգարյանը, Մարինե Դիլանյանը, Ալբերտ Հակոբյանը, Սամվել Բաղդասարյանը, Արևիկ Արևշատյանը, Ռուբեն Գրիգորյանը, Արմեն Գևորգյանը, Սոնա Բանոյանը, Վահան Ռումելյանը, Մոկո Խաչատրյանը, Գագիկ Ղազանչյանը, Տիգրան Մատուլյանը, Մուշեղ Մխիթարյանը, Թենի Վարդանյանը, Գաբրիել Մանուկյանը, Սարգիս Համալբաշյանը, Արթուր և Արարատ Սարգսյանները և այլք: 2004թ. բարերար Գրիգոր Մուրադյանի կողմից թանգարանը ստացավ ամերիկաբնակ ճանաչված նկարիչ և քանդակագործ Էմիլ Կազազի աշխատանքները: Հենրիկ Իգիթյանի գլխավորությամբ թանգարանի աշխատակազմը հրատարակության է պատրաստել մի շարք ալբոմներ` «Քոչար», «Ա. Բաժբեուկ-Մելիքյան», «Հովնաթանյանից` Մինաս», «Թանգարան», «Հայկական գունապնակ», «Հայկական գունապնակ», «Մինաս Ավետիսյան», «Վրույր Գալստյան», «Աշոտ Հովհաննիսյան», ինչպես նաև` 80-ականների նկարիչների անհաական կատալոգները: Այժմ տպագրության է պատրաստվում «Երևանի ժամանակակից արվեստի թանգարան» կատալոգը: Թանգարանն աշխատում է ժ. 11:00-18:00
Հանգստյան օրը` երկուշաբթի
Թանգարանի այցելավարձը` 500 դրամ,
Էքսկուրսիոն սպասարկումը.
հայերեն` 2000 դրամ,
օտար լեզուներով` 2500 դրամ:
Յուրաքանչյուր ամսվա երկրորդ և չորրորդ ուրբաթ օրերին աշակերտների և ուսանողների մուտքն անվճար է:

Մայր Հայաստան ռազմական թանգարան

Հիմնադրվել է 1970թ.` որպես Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի հաղթանակին նվիրված թանգարան (ճարտարապետ` Ռ. Իսրայելյան): Շենքի հատակագիծը կրկնօրինակում է Հռիփսիմե տաճարին, միաժամանակ ծառայում որպես Մայր Հայաստան արձանի պատվանդան: Թանգարանն ունի ավելի քան 30000 ցուցանմուշ: Առաջին հարկում ներկայացված են Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում հայ մարտիկների, նրանց ռազմերթերի մասին նյութեր, ինչպես նաև` մարշալ Հովհաննես Բաղրամյանի անձնական իրերը: Երկրորդ հարկի ցուցասրահում ներկայացված է Արցախյան պատերազմի վավերագրությունը` փաստաթղթեր, լուսանկարներ, մարտական գործողությունների նկարագրական նյութեր:

Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարան

Հիմնադրվել է 1921թ.՝ նախ իբրև Գրականության թանգարան (հիմնադիր՝ Ե. Շահազիզ): Գործել է Հայաստանի կուլտուր-պատմական թանգարանի կազմում: 1954-ին կազմավորվել է գրականության, թատերական թանգարանների և Ռ. Մելիքյանի անվ. երաժշտական կաբինետի նյութերի հիման վրա:
Մինչև 1963-ը կոչվել է ՀԽՍՀ ԳԱ, այնուհետև ՀԽՍՀ կուլտուրայի մինիստրության գրականության և արվեստի թանգարան: 1967-ից կրում է Ե. Չարենցի անունը: Թանգարանում ի մի են բերված Սայաթ-Նովայից մինչև նորագույն շրջանի հայ գրականության նմուշներ և արվեստի երախտավորների ձեռագրեր, նամակներ, անձնական ու բեմական իրեր, լուսանկարներ, ազդագրեր, ձայնագրություններ, քանդակներ, գեղանկարչական գործեր, անձնական գրադարաններ, երաժշտական գործիքներ:
Թանգարանում այժմ պահպանվում են հազարից ավելի անհատական ֆոնդեր և հավաքածուներ, որոնք ընդգրկում են մոտ մեկ միլիոն թանգարանային առարկաներ: Թանգարանում գործում է «Սայաթ-Նովայից Չարենց» վերտառությամբ մշտական ցուցադրությունը: Մշտական ցուցադրությանը զուգահեռ կազմակերպվում են նաև տարբեր թեմաներով ցուցահանդեսներ, գրական-երաժշտական ցերեկույթներ, դասախոսություններ, հանդիպումներ մշակույթի գործիչների հետ:

Եղիշե Չարենցի տուն-թանգարան

Խորհրդային Հայաստանի նախարարների խորհրդի 1964թ. փետրվարի 8-ի որոշմամբ հիմնադրվեց Եղիշե Չարենցի տուն-թանգարանը`Երևանի Մաշտոցի (նախկինում` Լենինի 45) պողոտայի թիվ 17 շենքում. այստեղ 1935-1937թթ. ապրել է բանաստեղծը: Բանաստեղծի կյանքը, գրական-մշակութային, հանրային-քաղաքական գործունեությունն ուսումնասիրող գիտական կենտրոն է, որտեղ պահպանվում և ցուցադրվում են բանաստեղծից մեզ հասած մասունքներ` անձնական իրեր, ձեռագրեր, փաստաթղթեր, գրքեր, լուսանկարներ, այլ նյութեր: Թանգարանի ամենանվիրական հատվածը հուշատունն է, որտեղ ամեն ինչ պահպանված և դասավորված է այնպես, ինչպես եղել է Չարենցի ապրած ժամանակ:

Սերգեյ Փարաջանովի թանգարան

Հիմնադրվել է 1988թ.` Հայաստանի ժողովրդական արվեստի թանգարանում առաջին անգամ կազմակերպված Փարաջանովյան գործերի ցուցադրությունից հետո: Նույն թվականին «Ձորագյուղ» ազգագրական թաղամասում Սարգիս Փարաջանյանցին բնակության ու թանգարանի համար հատկացվեց երկու կից կառույց: Թանգարանը բացվեց 1991թ.: Հավաքածուի հիմնական մասը Փարաջանովի աշխատանքներն են. գծանկարներ, ֆիլմերի համար արված տեքստեր, տիկնիկներ, գլխարկներ, ինչպես նաև կենդանության օրոք նրա կամքով Երևան տեղափոխված թիֆլիսյան տան կահ-կարասին ու անձնական իրերը: Թանգարանում պահպանվում են ռեժիսորի նամակները` ուղղված Լիլի Բրիկին, Տարկովսկուն, Նիկուլինին ու մշակույթի այլ գործիչների: Ցուցադրությունում ընդգրկված է 700 ստեղծագործություն:

Հուշային երկու սրահում վերականգնվել են Փարաջանովի թիֆլիսյան ու կիևյան բնակարանների հարդարանքի որոշ հատվածներ: Նրա ստեղծագործությունների մեծ մասն ստեղծված է հեղինակի ազատազրկման տարիներին:

Թանգարանը 56 ցուցահանդես է կազմակերպել Կաննում, Սալոնիկում, Մոսկվայում, Կիևում, Հռոմում, Լոնդոնում, Լոս Անջելեսում, Թեհրանում, Պեկինում, Փարիզում և այլուր:

Ավետիք Իսահակյանի տուն-թանգարան

Գտնվում է Բաղրամյան պողոտային զուգահեռ Զարոբյան փողոցում (նախկին Պլեխանով): Այս տանը գրողն ապրել է կյանքի վերջին տասը տարին: Տուն-թանգարանը բացվեց 1963թ. հոկտեմբերի 31-ին: Ցուցադրությունը բաղկացած է 2 մասից՝ գրական և հուշային: Թանգարանում ներկայացված է բանաստեղծի աշխատասենյակը, որտեղ այցելուն կտեսնի Վարպետի գրասեղանը, նրա համար հատուկ պատրաստված բազմոցը: Բանաստեղծի անձնական գրադարանում կան հայերեն հին հրատարակություններ: Հազվագյուտ շատ գրքեր Հայաստանում հնարավոր է գտնել միայն Իսահակյանի գրադարանում: Թանգարանում պահպանվում են Իսահակյանի կյանքն ու ստեղծագործությունն ամբողջացնող 10 հազարից ավելի արժեքներ, որոնք գիտականորեն ուսումնասիրվում և ներկայացվում են հանրությանը:

Ալեքսանդր Սպենդիարյանի տուն-թանգարան

Հիմնադրվել է1963թ.այն տանը, որտեղ կոմպոզիտորն ապրել է կյանքի վերջին տարիներին: 1967թ. նոյեմբերի 25-ին տուն-թանգարանը դռները բացեց այցելուների առջև: Այստեղ 1317 թանգարանային նմուշ կա` կոմպոզիտորի անձնական իրերը, փաստաթղթեր, նոտաներ, ձեռագրեր և լուսանկարներ, որոնք տեղեկություն են տալիս Սպենդիարյանի կյանքի և գործունեության մասին: Հուշասենյակը վերականգնված է այնպես, ինչպես եղել է կոմպոզիտորի կենդանության օրոք:Մշտական ցուցադրությունում են կոմպոզիտորի ձեռքով պատրաստված «Սպենդիարաֆոն» կոչվող երաժշտական գործիքը, «Ալմաստ» օպերայի երևանյան առաջին բեմադրության (1933թ.) պահպանված միակ ազդագիրը և այլն:

Արամ Խաչատրյանի տուն-թանգարան

Տուն-թանգարանը բացվել է 1984թ., երբ նշվում էր աշխարհահռչակ երաժշտի 80-ամյակը:Հավաքածուն ընդգրկում է ավելի քան 18000 արժեքավոր առարկա: Հուշատանը և 10 ցուցասրաhներում ներկայացված բազմազան ցուցանմուշներն այցելուներին ծանոթացնում են Արամ Խաչատրյանի կյանքին ու ստեղծագործական ժառանգությանը: Թանգարանում կա հարուստ ձայնադարան և համերգասրահ, որտեղ հաճախ կազմակերպվում են համերգներ, երաժշտական փառատոներ ու ցուցահանդեսներ:

Երվանդ Քոչարի թանգարան

Երվանդ Քոչարի թանգարանը բացվել է 1984թ.` մաեստրոյի արվեստանոցի տեղում:Թանգարանն ամբողջական պատկերացում է տալիս արվեստագետի անցած ողջ ստեղծագործական ճանապարհի մասին. ցուցադրվում են «Թիֆլիսյան»,«Փարիզյան», «Երևանյան» շրջանների գեղանկար, գրաֆիկական, քանդակ աշխատանքները, սեղմումով գործեր, կոթողային քանդակների մանրակերտներ, տեսաֆիլմեր: Փարիզի «Պոմպիդու» կենտրոնում և Երվանդ Քոչարի թանգարանի սրահներում պահպանվում են ժամանակակից արվեստի նվաճում համարվող Քոչարի տարածական նկարները: Ներկայացված են նաև Քոչարի` ավանգարդի մեծերի հետ առնչությունների մասին պատմող հազվագյուտ փաստաթղթեր ու վավերագրեր:Ե. Քոչարի թանգարանը տարածաշրջանում պատմական ավանգարդի ուսումնասիրման ու տարածման կարևորագույն կենտրոն է: Հայ արվեստագետը ցուցադրվել է խոշորագույն վարպետների՝ Պիկասոյի, Բրակի, Արպի, Բրանկուզիի, Լեժեի, դը Կիրիկոյի և մյուսների կողքին: Նրանց, ինչպես նաև Դյուշանի, Միրոյի, Կանդիսկու, Մոհոլի-Նագիի, Դելոնեի հետ 1936թ. ստորագրել է «Դիմանսիոնիզմի մանիֆեստը», որը ժամանակի նորագույն գեղագիտական սկզբունքների ազդարարն էր:

Մարտիրոս Սարյանի տուն-թանգարան

Տուն-թանգարանը բացվել է 1967թ.` նկարչի օրոք, նրա նվիրաբերած 50 ստեղծագործությունների նախնական հավաքածուով: Այժմ թանգարանում ներկայացված է 240 թանգարանային առարկա, որոնք ամփոփում են Վարպետի ստեղծագործական գործունեության հիմնական փուլերը` ուսանողական առաջին աշխատանքներից մինչև ուշ շրջանի գեղանկարները, գծանկարները, ընդհուպ` վերջին կտավը՝ «Հեքիաթ» գեղանկարը: Մշտական ցուցադրությունում ընդգրկված են Մ. Սարյանի նախահեղափոխական (1895-1917թթ.) և հայաստանյան (1921-1972թթ.) շրջանների գեղանկարները, ներառյալ` 1904-1907թթ. «Հեքիաթներ և երազներ» շարքը, նրա ստեղծագործության գլուխգործոցները` «Ջրհորի մոտ. շոգ օր», «Ինքնադիմանկար», «Քայլող կինը», «Գիշերային բնանկար», «Եգիպտական դիմակներով նատյուրմորտ», «Արևելյան ծաղիկներ», «Երեք հասակ» ինքնադիմանկարը:

Հայաստանի բնության պետական թանգարան

Հայաստանի բնության պետական թանգարանը եզակի է տարածաշրջանում հավաքածուներով ու թանգարանային արժեքներով: Թանգարանի հիմնական ֆոնդում ընդգրկված են Հայաստանի կենդանական ու բուսական աշխարհի կենսաբազմազանության յուրահատուկ նմուշներ, որոնք անցյալ երկրաբանական դարաշրջաններից պահպանվել են գրեթե անփոփոխ, անհետացած են կամ հազվագյուտ և ընդգրկված են Հայաստանի ու Բնության պահպանության միջազգային միության Կարմիր գրքերում: Հավաքածուն արտացոլում է մեր երկրի բնության յուրահատկություններն ու ընդերքի հարստությունը: Հիմնական ֆոնդում ներառված են կենդանաբանական, բուսաբանական,երկրաբանական,կերպարվեստի լուսանկարներ:Ներկայացված են կաթնասունների,թռչունների,սողունների,երկկենցաղների,ձկների,միջատների,սարդակերպերի խրտվիլակներ,կմախքներ,մաշկեր,փափկամարմինների խեցիներ,ծառերի կտրվածքներ,հերբարիումի,բրածո բույսերի ու կենդանիների,օգտակար հանածոների նմուշներ,յուղաներկ կտավներ,գծանկարներ և այլն:

Փայտարվեստի թանգարան

Հիմնադրվել է 1977թ.: Հիմնական նպատակն է հավաքել, պահպանել և զարգացնել ազգային փայտարվեստի հարուստ ավանդույթները: Ցուցադրությունը բաղկացած է քանդակի, կիրառական արվեստի և հնագույն մշակույթի բաժիններից:

Հեղինակները նկարիչներ, քանդակագործներ և կիրառական արվեստի վարպետներ են: Այստեղ կազմակերպվում են թեմատիկ և հեղինակային ցուցահանդեսներ, մշակութային միջոցառումներ, դասախոսություններ: Կրթական-ուսուցողական ծրագրեր են իրագործվում մարզերում և Արցախում:

Երևանի ռուսական արվեստի թանգարան

Ստեղծվել է 1984թ.: Պրոֆեսոր Ա. Աբրահամյանի հավաքածուն ներկայացնում է ռուսական արվեստի պատմության լավագույն շրջանը, որի հիմքում 19-20-րդ դդ. տնտեսական ու բարոյական փոփոխություններն են: Ավելի քան 120 նկարչի աշխատանք է ընդգրկում թանգարանի հավաքածուն: Առանձնահատուկ հետաքրքրություն է առաջացնում բեմարվեստը ներկայացնող դահլիճը, որտեղ ցուցադրված զգեստներն ու բեմի դեկորացիաները տոնական տրամադրություն են ստեղծում: Հատուկ ուշադրության են արժանի Կորովինի, Սերովի, Արխիպովի գործերը:

«Կարեն Դեմիրճյանի թանգարան»

Պետական և քաղաքական գործիչ, ՀՀ Ազգային հերոս Կարեն Դեմիրճյանի թանգարանը հիմնադրվել է 2001թ. հունվարի 9-ին` ՀՀ կառավարության N9 որոշմամբ: Հիմնական ցուցադրության բացման հանդիսավոր արարողությունը տեղի է ունեցել 2007թ. ապրիլի 20-ին` Կ. Դեմիրճյանի ծննդյան 75-ամյակի առթիվ: Թանգարանը ստեղծվել է Կ. Դեմիրճյանի կյանքն ու գործունեությունը ուսումնասիրելու, լուսաբանելու և հիշատակը հավերժացնելու նպատակով: Թանգարանի խնդիրն է նաև Կ. Դեմիրճյանի օրինակով նպաստել մատաղ սերնդի հայրենասիրական դաստիարակությանը: Թանգարանում առկա են հարուստ փաստավավերագրական նյութեր` փաստաթղթեր, լուսանկարներ, տեսաֆիլմեր, անձնական իրեր, կառավարական պարգևներ, ինչպես նաև` բարեկամներից, գործընկերներից ստացած նվերներ` արվեստի գործեր, օլիմպիական ոսկե մեդալներ և այլն: Դրանց մի մասը ցուցադրված է ժամանակակից ոճով ձևավորված երկու ցուցասրահներում: Թանգարանի այցելուները հնարավորություն ունեն ծանոթանալու նաև Կ. Դեմիրճյանի զինակիցների կյանքին և գործունեությանը, որոնք աշխատել են նրա հետ կողք կողքի, նրա ղեկավարությամբ` նպաստելով երկրի զարգացմանը: Թանգարանում հաճախակի կազմակերպվում են թեմատիկ ցուցահանդեսներ` գյուղատնտեսության զարգացումը Հայաստանում 1970-1990թթ., Երևանի մետրոպոլիտենի ստեղծման պատմությունը, «Էրեբունի-Երևան» տոնակատարության պատմությունը և այլն, որոնց նպատակն է դրվագ առ դրվագ ամփոփել Կ. Դեմիրճյանի գործունեությունը: Հուշասրահում ցուցադրված են ՀԿԿ կենտրոնական կոմիտեի առաջին քարտուղարների աշխատասենյակի կահույքը և իրեր, որոնք օգտագործել են և Կարեն Դեմիրճյանը և Կենտկոմի նախորդ առաջին քարտուղարները: Ցուցադրվող աշխատասեղանի մոտ Կարեն Դեմիրճյանն աշխատել է նաև այն ժամանակ, երբ Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողովի նախագահ էր ընտրվել: Թանգարանն ունի քաղաքական գրականության գրադարան, որտեղ այցելուները և ուսումնասիրողները կարող են հանգամանալից ծանոթանալ Հայաստանի խորհրդային և հետխորհրդային շրջանի պատմությանը: Բացառիկ հետաքրքրություն է ներկայացնում Կարեն Դեմիրճյանի անձնական արխիվը, որը պահվում է թանգարանի ֆոնդերում: «Կարեն Դեմիրճյան» բարեգործական հիմնադրամը և թանգարանը համատեղ հրատարակել են Կարեն Դեմիրճյանի կյանքն ու գործունեությունը լուսաբանող գրքեր, բրոշյուրներ, կատալոգներ: Հրատարակության է պատրաստվում Խորհրդային Հայաստանի տարեգրության շարունակությունը, որն ընդգրկում է 1980-1990 թթ.: Թանգարանն ունի նիստերի դահլիճ, որտեղ անց են կացվում բազմաբնույթ միջոցառումներ` գիտաժողովներ, բանավեճեր, մամուլի կոնֆերանսներ, հանդիպումներ գիտության, մշակույթի, արտադրության ներկայացուցիչների և քաղաքական գործիչների հետ: Թանգարանի գործունեությանը մշտապես մասնակից է Դեմիրճյանների ընտանիքը, հատկապես` թանգարանի խորհրդական, «Կարեն Դեմիրճյան» բարեգործական հիմնադրամի հիմնադիրների խորհրդի նախագահ Ռիմա Դեմիրճյանը:

Աղբյուրը ՝ http://www.yerevan.am/am/allmuseums/museums-of-yerevan/?page=1